May 7, 2020
Rik Hoste, oprichter van RUNNING AND MORE, geeft een inkijk op de activiteiten in zijn ‘kot’ tijdens de Corona-quarantaine. Als osteopaat heeft hij inmiddels de werkzaamheden hervat.Welk werk deed je tijdens de quarantaine en op welke manier? Het begin van de quarantaine was één nauwelijks onderbroken brainstormsessie: Hoe gaan we in godsnaam onze klanten en patiënten kunnen opvolgen, laat staan behandelen, als we niemand live kunnen ontvangen, de deur niet uit mogen en op anderhalve meter moeten blijven?Er waren half maart nog heel wat trainingsschema’s op te stellen en op te volgen. Dit kon gelukkig perfect van op afstand en dit is smooth blijven verder 'lopen'. Er werd veel om uitbreiding van schema's gevraagd, o.w.v. doelen die wegvielen, en anderzijds konden we nieuwe start-to-runners op weg helpen.Wat echt niet meer kon, waren de onderzoeken bij klachten. Vragen die daarover kwamen, behandelde ik door mijn advies te geven over de timing en de aard van de behandeling en/of actieve aanpak. In sommige gevallen lukte het aardig om voorlopig de juiste oefeningen door te geven en de afspraken vast te leggen in het post-quarantaine tijdperk.Daarnaast is er mijn lesopdracht osteopathie aan het college Sutherland: Deze lessen gaan nu niet meer door in Amsterdam, maar online vanuit ieders kot. Een weekend is gepasseerd, het volgende komt eraan. Nu had ik - veel rustiger dan anders - de tijd om die lessen voor te bereiden en ook om de thesissen, waar ik promotor van ben, op te volgen.Er zijn extreem veel bestellingen van Currex-zolen deze periode. Het op punt houden van de stock, via meerdere bijbestellingen in Currex Hamburg, vroeg dus ook wat aandacht en tijd, naast het eigenlijke opmaken en leveren van de (post)pakketten.De behandelingen osteopathie zijn natuurlijk volledig geschrapt geweest, maar daar zijn we inmiddels terug volledig kunnen invliegen. Deugddoend! Ook mooi hoe geduldig iedereen heeft gewacht en hoe gedisciplineerd alle patiënten nu onze vooropgestelde veiligheidsregels volgen!Waar heb je van kunnen genieten in je vrije tijd?Bij de start van de lockdown, na de eerste shockerende verlamming, hebben we even afstand moeten nemen om de gebeurtenissen te overzien. Hoe moest dit verder met onze kinderen, midden in de Zorg, en de kleinkindjes dan: Wie gaat daar voor zorgen als wij het niet meer mogen. What about onze eigen moeders, in de 90 en alleenstaand?Een crisis doet zeer, eist slachtoffers en brengt veel angst met zich mee. Ook bij ons, en het was een continue oefening om die angst geen schaduw te laten werpen op al de opportuniteiten die de crisis bood en biedt. Ik heb alleen maar professionele vraagtekens; mijn gezin, familie en ik zijn gezond gebleven tot nu. Er zijn mensen die het écht moeilijk hebben (gehad). Onze gedachten waren en zijn nog altijd heel vaak bij hen.Zoals we ook onze klanten hebben aangeraden: Ga rustig sporten, als je je goed voelt, met als hoofddoelstelling in die beginfase: relax. Wij deden het samen, Leen en ik: minstens één sportieve activiteit per dag: hardlopen of fietsen en het heeft ons onnoemelijk veel deugd gedaan. Puur aan de spanning en de dreiging van die stijgende curve ontsnappen.Met de fiets konden we mijn moeder in Oostkamp gaan bezoeken: wij onderaan haar appartement, zij op haar balkon op de 2e verdieping. Zij kon me recent ook depanneren met unieke, 'home made' mondmaskers.En... twee vliegen in één klap: de Currex-zolen, die in het Brugse werden besteld, leverden we netjes af aan de voordeur, per fiets genietend van de zon.Lang leve Whatsapp ook, want via de diverse groepjes van collega’s, familie en vrienden kregen we hun dagelijkse updates, afgewisseld met de hilarische Corona filmpjes of GIF’s, die iedereen inmiddels in meervoud heeft ontvangen. Heerlijk toch, hebben we vaak bedacht in die kritische beginfase, hoe humor zware dingen kan verlichten.En hoeveel steun je haalt uit de samenhorigheid, de basis die er eigenlijk altijd is, maar die pas komt bovendrijven in dergelijke crisissen en afzondering. Hoe het social distancen de afstand net verkleinde: een heerlijk gevoel in ons stulpje in Sint-Andries.Verder zijn we zoals zovelen met veel plezier (en een kwinkslag) van bloedgroep veranderd: we zijn nu A-peritief. Een dagelijks rustig en gezond aperitiefje, ja dat mocht, vonden wij ook.We hadden er veel deugd om ’s avonds wat vroeger kunnen eten (al rond 19u of soms zelfs vroeger) en daarna nog even TV te kijken. Het nieuws meepikken. In de normale hectiek is dat onmogelijk, omdat mijn consulten meestal tot 20, 21u doorlopen.Professioneel gezien: Wat kreeg je nu wèl gedaan, wat niet lukte in de pre-Corona-hectiek?Eindelijk kon ik nu tijd vinden om mijn geplande postacademische cursus over 'osteopathie bij hardlopen' uit te werken. Hierin kan ik mijn expertise en de osteopathische visie delen op diagnostiek en op de behandeling van sporters met hardloopgerelateerde kwetsuren. Ik maak daarbij ook een volledige literatuurstudie over schoeisel, inlegzolen, loopstijl, en werp een kritische blik op de wetenschappelijke literatuur erover.Daarnaast werk ik samen met Leen een mooi studieprotocol uit over de voordelen van de Currex-zolen RunExpert en RunPro. De volledige wetenschappelijke studie hopen we klaar te hebben tegen de zomer! De preliminaire resultaten zien er veelbelovend uit!Ik kon ook wat rustiger antwoorden per mail op alle gestelde vragen, en we konden eindelijk eens aan de nieuwe website verder werken en aan ons adressenbestand.Literatuur die al langer naar me lag te lonken, heb ik rustig kunnen doornemen overdag, in de tuin, onder de parasol: ‘Points gachettes et chaine fonctionelles musculaires en ostéopathie et en thérapie manuelle’Waar kijk je het meest naar uit op professioneel vlak, post-Corona?
Wat betreft kennisdeling: Sommige webinars waren de moeite, en ze kunnen tijdbesparend zijn, ja, een geschikt alternatief in lockdown, maar nooit ofte nooit een concurrent voor live lessen. Hoe langer hoe meer en hoe groter het aanbod, des te minder warm werd ik ervan. Ook het online lesgeven had voor mij zijn charmes, maar even goed zijn grote beperkingen.Ik sta te trappelen van ongeduld om de dynamiek van live lessen en bijscholingen terug te ervaren!Privé en professioneel: wat neem je mee uit deze periode? Ons credo is al altijd: Het belangrijkste aspect in de geneeskunde is ‘preventie’, het op de juiste manier aansterken van je eigen weerstand, want die kunnen we sterk beïnvloeden. Veel meer dan de leek durft vermoeden. Ook al zullen we hiermee natuurlijk niet alles kunnen voorkomen en zullen nieuwe virussen ons mogelijk genadeloos blijven treffen.Ik voel me geroepen om nog meer de osteopathische kennis doorgeven: over hoe je ook banale klachten moet plaatsen en hoe je ze op een gezonde, holistische manier moet behandelen, zonder onderdrukkende medicatie (de anti-’s, tenzij het om levensbedreigende situaties gaat natuurlijk), die hoe dan ook een spoor achterlaat in je eigen verdedigingsmechanismen.Mijn laatste wetenschappelijke bijdrage "Sportosteopathie: effectief in preventie en behandeling” werpt daar ook een mooi licht op.Wat ik echt anders wil BLIJVEN doen? Meer vrije tijd inplannen: ofwel een vrije halve dag of dagelijks een paar uur vrije tijd in de agenda zetten. Daarin gaan we dan ook echt moeten leren rustig eten en bvb. wat sporten, maar zeker helemaal niets professioneel doen, zelfs geen vakliteratuur doornemen. De lockdown vormde op het vlak van ritme en balans wel een inspiratiebron.
Rik Hoste, osteopaat - bewegingsanalist - inspanningsfysioloog - trainer bij RUNNING AND MOREVoor een afspraak: