Review 'Sportkiné bij ITBS'

Een prettige nevenwerking van de maatregel 'Blijft in uw kot': Onze fysieke contacten zijn opgeschort, maar deze per mail en andere online kanalen zijn exponentieel toegenomen. En staan bol van dankbaarheid.Vandaag ontvingen we zo in onze home office, tussen de feedback op trainingsschema's, bestellingen van Currex-zolen en enkele informatievragen, deze uitgebreide review van een marathoner.

" Nu alle voorjaars loopevenementen/doelen door Covid-19 afgelast zijn, komt er tussen de solo social distance runs wat tijd vrij om RUNNING AND MORE even in de lentezon te plaatsen.Medio augustus vorig jaar nog een lactaattest onder begeleiding van Rik Hoste gedaan, met daarop gebaseerd een dikke drie maand trainingsschema’s naar de Valencia Marathon begin december. Een voorbereiding waarin ik als nooit tevoren met gemak dergelijke progressie maakte. Een drietal weken voor Valencia kwam er in m’n ene been een pijn opzetten aan de buiten/achterkant knie, tijdens of vlak na het lopen, wat dan wel snel weer verdween. Contact opgenomen met Rik en ik mocht vrijwel meteen langskomen bij hem voor een osteopathische screening. Uit deze check-up bleek een lopersknie (ITBS, een ontsteking t.h.v. de laterale zijde van de knie) en kiné aangewezen.Op twee weken van de start was er 'praktisch' nog weinig tijd om echt de oorzaak te gaan behandelen en dus kon er enkel getracht worden om zo pijnvrij mogelijk aan de start te komen. Ik kreeg twee behandelingen van triggerpoints, wat enig soelaas bracht. In deze taperingperiode dienden de loopactiviteiten nog meer in aantal en afstand teruggebracht te worden.De marathon verliep, ondanks de verwachtingen, buitengewoon goed en bracht zelfs een PR op!Maar bij de herstelloopjes erna was de pijn des te feller. Opnieuw een beperkte triggerpoint sessie, een dry needling sessie (wat ondanks de vrij gevoelige zone pijnloos verloopt), én (onvermijdelijk) een loopverbod van (gelukkig slechts) twee weken om te vermijden dat de pijn te lang zou aanslepen. Tijdens die weken moesten ook enkele spierversterkende/stretch oefeningen op frequente wijze thuis uitgevoerd worden. De drie opgelegde oefeningen werden tijdens de rustperiode stipt uitgevoerd, één ’s morgens, één ’s middags en één ’s avonds. Elke oefening nam zo’n zes à acht minuten in beslag, en slechts een tweetal vierkante meter.Na deze periode kon ik voorzichtig opbouwend het lopen weer aanvatten. Van bij de eerste looppassen bleek meteen dat de pijn volledig verdwenen was en zich tot op heden, ondanks redelijk groot loopvolume, nooit meer heeft laten voelen!Na een maand kreeg ik echter te maken met pijn tussen kuit- en scheenbeen, in beide benen, zich manifesterend soms tijdens en soms meteen na het lopen. Ook deze pijn ging bij rust weer snel weg. Bleek dat een of andere spier (M. tibialis posterior), diep verscholen tussen kuit- en scheenbeen, wellicht wat overbelast was: Slechts twee triggerpoint sessies in de mate van het mogelijke (owv moeilijke bereikbaarheid), loopsessies inkorten en vertragen, en eventueel een dry needling sessie, als er geen verbetering zou optreden. De verbetering kwam er, zij het traag, maar uiteindelijk volledig. Zelfs zonder bijkomende behandelingen (triggerpoint therapie/dry needling).Bij deze, nog eens bedankt en tot ziens… (op een of ander loopevenement)"En wij bedanken deze atleet voor zijn mooi gebaar met deze bijdrage.